beschrijving filmplan
De film ‘Kleine broertjes gaan niet dood’ is een film over volwassen worden. Het is een zoektocht van een jonge vrouw die op haar eigen benen wil gaan staan, in een wereld die getekend is door uiterlijke perfectie en succes waarin dood, kwetsbaarheid en verlies nauwelijks plaats mag hebben. De film wil specifieke aandacht vragen voor het verlies en de pijn die verborgen kan liggen in de jeugd. Waar het kind gelukkig moest zijn en niets liever wilde van haar ouders. Via het persoonlijke verhaal van Renée wordt de kijker uitgenodigd om naar zichzelf te kijken, als ouder en als kind.
De film is een dialoog tussen generaties die in onszelf verenigd zijn. Het is ook een dialoog in vorm en tijd waarbij beelden van vroeger worden opgeroepen door gebruik van animatie terwijl de huidige tijd doordendert (en nauwelijks tot een kloppend verhaal te maken is).
Het werk van Renée kenmerkt zich door krachtige en niets ontziende beeld poëzie met een grote emotionele kracht. Maaike probeert met gebruik van animaties een wereld te scheppen waarbij de kinderlijke fantasie ook bij volwassenen ontlokt wordt.
Toen ze elkaar ontmoette bleek dit verhaal hen te binden wat ze onherroepelijk moeten vertellen en wat in de huidige tijd niet mag ontbreken.
uitwerking
In de documentaire staat de reis, die Renée aflegt vanaf het moment dat haar broertje overleed, centraal. Het is de rode lijn en verbindende factor.
Renée zou "er doorheen" zijn gefietst. Nu, 15 jaar later, durft ze zichzelf eindelijk de vraag te stellen of dat zo is. "Ben ik er doorheen gefietst? Welke reis heb ik afgelegd?"
In stop motion animatie wordt uitgebeeld hoe Renée op de dag van het overlijden haar fietsje pakt en haar reis begint. Gedurende de film komt ze langs verschillende `stations`, ook wel momenten in de tijd, waarvan ze iets heeft meegenomen. Dit zijn ervaringen, vooroordelen en momenten die haar hebben gevormd.
Elk station wordt opgevolgd door lijn animatie. Hierin zie je een bloemetje en een sterretje. Dit is gebaseerd op een tekening die Renée keer op keer maakte, nadat haar broertje overleed. Zij was de bloem, gegrond in de aarde, en Tuur als het sterretje boven in de lucht. Zo werd haar op jonge leeftijd uitgelegd wat er met haar broertje was gebeurd. In de lijn animaties zie je de impact die het station heeft gehad op Renée, het bloemetje, en de relatie tot het sterretje.
Als laatste wordt het verleden geïllustreerd met archiefmateriaal. Hierbij zijn filmpjes van dansende en spelende Tuur en Renée, en van de begrafenis.
Deze verschillende vormen komen samen en illustreren een reis van herzien en herwaarderen.
